Ніхто не памятае, калі і чаму з'явіўся ля дарогі вялізны камень, які прыносіўлюдзям шмат непрыемнасцей і зла, — паламаныя і пабітыя восі з калёсамі, гузы на чалавечых га-ловах. Людзі ніяк не маглі вырашыць, што з ім рабіць. «Адны гаварылі, што чапаць камень — грэх; другія казалі, што на камень наложаны праклён і крануць яго боязна... Былі і такія, якія проста стаялі за тое, што камень і павінен быць тут, каб людзі вучыліся быць асцярожнымі і разумнейшымі...»
Змяняецца свет. Людзі шмат гавораць пра Чортаў камень. Адны стаяць за тое, каб справу з каменем аддаць на суд часу, другія — каб кончыць з ім, падарваўшы камень дорахам.