31-01-2016, 13:20
Дзіцячая хата
Дзіцячая хата - гэта ўстанова, у якое трапляюць дзеці, якія страцілі бацькоў ці ж астатнія без іх апекі. Таксама сюды рушаць дзеці, якія патрабуюць у дапамогі і апецы дзяржавы. У Расіі існуе велізарная колькасць падобных устаноў. Дзіцячыя хаты існуюць ледзь-ці не ў кожным горадзе, і часта не адзін, а некалькі. Сюды трапляюць дзеці розных вякоў і па розных прычынах. Гэта і тыя дзеці, якія пазбавіліся бацькоў па трагічнай выпадковасці, і тыя, якіх маці пакінулі яшчэ ў радзільнай хаце, і тыя, чые мамы і таты пазбыты бацькоўскіх праў. На сёння праблема сіроцтва мае задаволена-ткі вялікія маштабы. Пра ўмовы ўтрымання дзяцей пры гэтым ніхто не шырыцца. Так, вядома, дзяржава падтрымвае хаты малютак, дзіцячыя хаты і іншыя прытулкі. Але ўсё ж там увесь час чагосьці бракуе... І, калі праблема з матэрыяльнымі дабротамі цалкам развязальная - дапамагаюць фундатары ці проста неабыякавыя людзі, то вось нястача клопату і ўвагі - гэта вельмі сур'ёзная праблема.
Дзеці, якія жывуць у дзіцячых хатах, апынаюцца выключанымі з сямейнага выхавання, з сямейнага жыцця. Дзяржава можа даць дзіцяці, які выхоўваецца ў дзіцдоме, толькі вызначаныя сацыяльныя гарантыі: жытло, дармовая другая адукацыя і г.д. Але ці спраўляецца дзяржава з пытаннямі выхавання? Статыстыка паказвае, што няма, далёка не спраўляецца. Усяго каля 10% выхаванцаў дзіцячых хат, знаходзяць сапраўды годнае месца ў жыцці. Астатнія ж робяцца злачынцамі, наркаманамі ці алкаголікамі. Што ж падштурхоўвае дзіцдомаўцаў да такіх паводзін?
Існуе некалькі прычын, якія ўплываюць на дадзеную сітуацыю. Першае, сістэма працуе як адзін вялікі канвеер. Дзіцяці, ад якога адмовіліся ў радзільні, перадаюць па ланцужку спачатку ў хату малюткі, а потым і ў вялікую дзіцячую хату, дзе даводзіцца з векам пераязджаць з корпуса ў корпус. Дзіцяці даводзіцца пачынаць некалькі раз усё спачатку, ён абвыкае да таго, што сталыя, якія знаходзяцца вакол яго, - гэта "часовая з'ява", і яно па сканчэнні часу змяняецца.
Другая праблема складаецца ў замкнёнасці прасторы дзіцячых хат. Дзеці тут і жывуць, і вывучаюць школьную праграму, і вучацца ўзаемадзейнічаць з аднагодкамі і сталымі, і праводзяць вольны час. Вакол жа сябе яны бачаць толькі такіх жа сірот. У выніку большасць дзяцей папросту не ведае, як трэба слушна весткі дыялог з навакольным светам. Апроч гэтага, дзеці, якія выхоўваюцца ў дзіцдоме, абвыкаюць належыць на дзяржаву. Маўляў, яно і накорміць і апране. Такая памылка часцяком рабіцца прычынай таго, што выраслыя сіроты не кахаюць і не хочуць працаваць нават для ўласнай выгоды.
Людзі, якія выхоўваліся ў дзіцдоме, не прывучаны слушна расходаваць грошы, самастойна ўладкоўваць побыт і нават жыць у адзіноце (бо яны абвыкаюць жыць "сем'ямі" з некалькіх чалавек). Часцяком, пасля выпуску з-пад дзяржаўнай апекі, быўшы яшчэ зусім юнымі падлеткамі, яны не могуць знайсці дакладныя арыенціры ў жыцці і лёгка трапляюць пад чужы ўплыў, таму і так вялікі адсотак алкаголікаў, наркаманаў і злачынцаў.
Але ўсё апісанае - гэта вынік, які назіраецца ўжо пасля выпуску. А на шляху да яго стаяць некалькі гадоў, праведзеных у дзіцдоме. Дзеці, якія трапілі туды, зусім не вінаваты ў гэтым. З грунту, выхаванцы дзіцдома абсалютна такія ж дзеці, нічым не горш і не дурней тых, якія выхоўваюцца ў сем'ях. Проста ім не павезла, іх абдзялілі ўвагай і матчыным клопатам, яны не адчувалі таго кахання, якую часам нават не шануюць звычайныя "хатнія" хлопцы. Але ў многіх людзей існуе рэальная магчымасць дапамагчы такім дзеткам. Хай не ўсынавіць кінутага дзіцё, але аформіць над ім апеку ці патранаж - гэта цалкам даступна свядомаму сталаму чалавеку, які вырашыць падарыць чалавечку няшмат шчасці і цеплыні.
Помніце, дзеці, якія патрапілі ў дзіцдом, ні ў чым не вінаваты. Яны таксама заслугоўваюць каханні, увагі і цеплыні. Падорыце ім кавалачак свайго шчаслівага жыцця і, можа, вы тым самым выратуеце адну з лёсаў.
Дзеці, якія жывуць у дзіцячых хатах, апынаюцца выключанымі з сямейнага выхавання, з сямейнага жыцця. Дзяржава можа даць дзіцяці, які выхоўваецца ў дзіцдоме, толькі вызначаныя сацыяльныя гарантыі: жытло, дармовая другая адукацыя і г.д. Але ці спраўляецца дзяржава з пытаннямі выхавання? Статыстыка паказвае, што няма, далёка не спраўляецца. Усяго каля 10% выхаванцаў дзіцячых хат, знаходзяць сапраўды годнае месца ў жыцці. Астатнія ж робяцца злачынцамі, наркаманамі ці алкаголікамі. Што ж падштурхоўвае дзіцдомаўцаў да такіх паводзін?
Існуе некалькі прычын, якія ўплываюць на дадзеную сітуацыю. Першае, сістэма працуе як адзін вялікі канвеер. Дзіцяці, ад якога адмовіліся ў радзільні, перадаюць па ланцужку спачатку ў хату малюткі, а потым і ў вялікую дзіцячую хату, дзе даводзіцца з векам пераязджаць з корпуса ў корпус. Дзіцяці даводзіцца пачынаць некалькі раз усё спачатку, ён абвыкае да таго, што сталыя, якія знаходзяцца вакол яго, - гэта "часовая з'ява", і яно па сканчэнні часу змяняецца.
Другая праблема складаецца ў замкнёнасці прасторы дзіцячых хат. Дзеці тут і жывуць, і вывучаюць школьную праграму, і вучацца ўзаемадзейнічаць з аднагодкамі і сталымі, і праводзяць вольны час. Вакол жа сябе яны бачаць толькі такіх жа сірот. У выніку большасць дзяцей папросту не ведае, як трэба слушна весткі дыялог з навакольным светам. Апроч гэтага, дзеці, якія выхоўваюцца ў дзіцдоме, абвыкаюць належыць на дзяржаву. Маўляў, яно і накорміць і апране. Такая памылка часцяком рабіцца прычынай таго, што выраслыя сіроты не кахаюць і не хочуць працаваць нават для ўласнай выгоды.
Людзі, якія выхоўваліся ў дзіцдоме, не прывучаны слушна расходаваць грошы, самастойна ўладкоўваць побыт і нават жыць у адзіноце (бо яны абвыкаюць жыць "сем'ямі" з некалькіх чалавек). Часцяком, пасля выпуску з-пад дзяржаўнай апекі, быўшы яшчэ зусім юнымі падлеткамі, яны не могуць знайсці дакладныя арыенціры ў жыцці і лёгка трапляюць пад чужы ўплыў, таму і так вялікі адсотак алкаголікаў, наркаманаў і злачынцаў.
Але ўсё апісанае - гэта вынік, які назіраецца ўжо пасля выпуску. А на шляху да яго стаяць некалькі гадоў, праведзеных у дзіцдоме. Дзеці, якія трапілі туды, зусім не вінаваты ў гэтым. З грунту, выхаванцы дзіцдома абсалютна такія ж дзеці, нічым не горш і не дурней тых, якія выхоўваюцца ў сем'ях. Проста ім не павезла, іх абдзялілі ўвагай і матчыным клопатам, яны не адчувалі таго кахання, якую часам нават не шануюць звычайныя "хатнія" хлопцы. Але ў многіх людзей існуе рэальная магчымасць дапамагчы такім дзеткам. Хай не ўсынавіць кінутага дзіцё, але аформіць над ім апеку ці патранаж - гэта цалкам даступна свядомаму сталаму чалавеку, які вырашыць падарыць чалавечку няшмат шчасці і цеплыні.
Помніце, дзеці, якія патрапілі ў дзіцдом, ні ў чым не вінаваты. Яны таксама заслугоўваюць каханні, увагі і цеплыні. Падорыце ім кавалачак свайго шчаслівага жыцця і, можа, вы тым самым выратуеце адну з лёсаў.
Уважаемый посетитель, Вы зашли на сайт как незарегистрированный пользователь.
Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.
Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.
Информация
Посетители, находящиеся в группе Гости, не могут оставлять комментарии к данной публикации.
Посетители, находящиеся в группе Гости, не могут оставлять комментарии к данной публикации.