23-09-2016, 17:25
Янка Сіпакоў - Ноч
Украінская балада. XIX стагоддзе
Пецярбургская, чужая.
Дзякуй табе, ноча, —
У прыгоннага Тараса
Ты як дзень святочны.
Дзякуй табе, Летні садзе:
Пры тваёй спагадзе,
Дзень адбегаўшы для іншых,
Ноччу сам прысядзе.
Дзень — для іншых,
ноч — свая ўжо,
I ніхто не ўбачыць.
Людзі спяць, а ён малюе —
Як па краі плача.
I тады не ў Пецярбурзе
Ён — ва успамінах.
Дык прылашчы ж свайго сына,
Ненька-Украіна!
Яму трэба з шэрай ночы,
Што завецца белай.
Усе колеры вясёлкі
Здабываці ўмела.
Сіні — каб загаманіла
З ім па-свойску неба,
I зялёны — для усходаў —
Зноў жа ўспомніць трэба.
Жоўты — каб як на радзіме
Тут зацвіў сланечнік,
I чырвоны — кірмашовы,
I белы, канечне.
Розных колераў набрацца
Для хаціны чыстай,
Для шырокіх шаравараў
I плахты квяцістай.
I для босых ног сялянскіх,
Для раллі, для пашы;
I для рук, што і ў прыгоне
Так зямельку лашчаць.
I для фартушка знайсці ён
Спадзяванне мусіць,
Што надзею прыкрывае,
Як бяду, ў Катрусі.
Як сляпы Сцяпан-нявольнік
Плача, краю мілы!
Быццам сонца яму вочы
Там запарушыла.
Як навобмацак шукае
Шлях дамоў з чужыны...
Для малюнка нават слёзы
Ён знайсці павінен.
Слёз шукаць не трэба — з імі
Днюе і начуе:
Свае слёзы дасць Сцяпану,
Боль свой намалюе.
Гледачы, зірні, знайшліся
У яго тым часам,
Абступілі ўкруг скульптуры
Парабка Тараса.
Мастаку ж спяшацца трэба:
Дзень ідзе пракляты,
I ужо днее, днее, днее —
Скончылася свята.
Не, а усё-ткі тое свята
Перад ім, здаецца.
Ён яшчэ і памалюе,
Вольны нажывецца!
Людзі грошы ўжо збіраюць
Для волі ягонай —
Каб Шаўчэнку, каб Тараса
Выкупіць з прыгону.
Пецярбургская, чужая.
Дзякуй табе, ноча, —
У прыгоннага Тараса
Ты як дзень святочны.
Дзякуй табе, Летні садзе:
Пры тваёй спагадзе,
Дзень адбегаўшы для іншых,
Ноччу сам прысядзе.
Дзень — для іншых,
ноч — свая ўжо,
I ніхто не ўбачыць.
Людзі спяць, а ён малюе —
Як па краі плача.
I тады не ў Пецярбурзе
Ён — ва успамінах.
Дык прылашчы ж свайго сына,
Ненька-Украіна!
Яму трэба з шэрай ночы,
Што завецца белай.
Усе колеры вясёлкі
Здабываці ўмела.
Сіні — каб загаманіла
З ім па-свойску неба,
I зялёны — для усходаў —
Зноў жа ўспомніць трэба.
Жоўты — каб як на радзіме
Тут зацвіў сланечнік,
I чырвоны — кірмашовы,
I белы, канечне.
Розных колераў набрацца
Для хаціны чыстай,
Для шырокіх шаравараў
I плахты квяцістай.
I для босых ног сялянскіх,
Для раллі, для пашы;
I для рук, што і ў прыгоне
Так зямельку лашчаць.
I для фартушка знайсці ён
Спадзяванне мусіць,
Што надзею прыкрывае,
Як бяду, ў Катрусі.
Як сляпы Сцяпан-нявольнік
Плача, краю мілы!
Быццам сонца яму вочы
Там запарушыла.
Як навобмацак шукае
Шлях дамоў з чужыны...
Для малюнка нават слёзы
Ён знайсці павінен.
Слёз шукаць не трэба — з імі
Днюе і начуе:
Свае слёзы дасць Сцяпану,
Боль свой намалюе.
Гледачы, зірні, знайшліся
У яго тым часам,
Абступілі ўкруг скульптуры
Парабка Тараса.
Мастаку ж спяшацца трэба:
Дзень ідзе пракляты,
I ужо днее, днее, днее —
Скончылася свята.
Не, а усё-ткі тое свята
Перад ім, здаецца.
Ён яшчэ і памалюе,
Вольны нажывецца!
Людзі грошы ўжо збіраюць
Для волі ягонай —
Каб Шаўчэнку, каб Тараса
Выкупіць з прыгону.
Уважаемый посетитель, Вы зашли на сайт как незарегистрированный пользователь.
Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.
Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.