6-10-2016, 21:03
"Гаротная" Ядвігін Ш - Кароткі змест, галоўныя героі
У канцы вёскі, каля старэнькай хаты ўдавы Тамашыхі сабралася купка жанчын. Не звяртаючы на іх ніякай увагі, не чуючы іх гаворак і парад, удава ўглядалася ў вокны і дзверы, ці не пакажацца дзе сіняваты дымок. Калі ён з'яўляўся, жанчына хуценька затыкала дзірку шматком анучы.
Знахарка Караліха дала ёй нейкага зелля і загадала зачыніць юшку, распаліць на прыпеку агонь, насыпаць на яго зелля і выйсці з хаты пільнаваць, каб дым не ўцякаў праз шчыліны. Акурванне дымам з зёлак павінна было вылечыць Сцяпанку. Праз нейкі час жанчына зайшла ў хату.
Сын ціхенька ляжаў з нацягнутай на галаву грубай падсцілкай, нібыта спаў. Седзячы пры ім Тамашыха задумалася. "I ажно сама здзівілася, адкуль можа брацца столькі бяды, столькі няшчасця, колькі ўсцяж валілася на яе галаву. I за што? Грэшная? Мо "яе грэх найважнейшы, найбольшы за ўсіх?" Расла яна без маці, не чуючы ласкавага слова, працавала з самых малых гадоў. Васіля, які шкадаваў яе, забралі ў салдаты. Нарадзіўся сын-бязбацькавіч і Ганульку (такое імя мела Тамашыха) выгналі з дому.
Пайшла маладая жанчына за п'яніцу Тамаша, які ніяк не мог знайсці жонку. Стала Тамашыхай і гаспадыняй, займела свой кут. Нічога добрага ад мужа не бачыла. Біў яе п'яны, пакуль не памёр. Нарадзіліся яшчэ дзеці, але раслі яны, хоць і старалася дзеля іх маці, нейкімі нездаровымі. Першым памёр Васілёк, потым Яначка, Пятрусь. Захварэў апошні, Сцёпачка.
Тут успомніла жанчына, што ручка сына, якую яна папраўляла, зайшоўшы ў хату, была быццам цяжкаватая. "I раптам, як пярун агністы, страшэннае падазрэнне мільганула праз галаву Тамашыхі... ляскаючы зубамі, дасунулася да палка і смарганула за падсцілку. 3-пад яе паказаўся пасінеўшы твар нежывога Сцяпанкі..."
Знахарка Караліха дала ёй нейкага зелля і загадала зачыніць юшку, распаліць на прыпеку агонь, насыпаць на яго зелля і выйсці з хаты пільнаваць, каб дым не ўцякаў праз шчыліны. Акурванне дымам з зёлак павінна было вылечыць Сцяпанку. Праз нейкі час жанчына зайшла ў хату.
Сын ціхенька ляжаў з нацягнутай на галаву грубай падсцілкай, нібыта спаў. Седзячы пры ім Тамашыха задумалася. "I ажно сама здзівілася, адкуль можа брацца столькі бяды, столькі няшчасця, колькі ўсцяж валілася на яе галаву. I за што? Грэшная? Мо "яе грэх найважнейшы, найбольшы за ўсіх?" Расла яна без маці, не чуючы ласкавага слова, працавала з самых малых гадоў. Васіля, які шкадаваў яе, забралі ў салдаты. Нарадзіўся сын-бязбацькавіч і Ганульку (такое імя мела Тамашыха) выгналі з дому.
Пайшла маладая жанчына за п'яніцу Тамаша, які ніяк не мог знайсці жонку. Стала Тамашыхай і гаспадыняй, займела свой кут. Нічога добрага ад мужа не бачыла. Біў яе п'яны, пакуль не памёр. Нарадзіліся яшчэ дзеці, але раслі яны, хоць і старалася дзеля іх маці, нейкімі нездаровымі. Першым памёр Васілёк, потым Яначка, Пятрусь. Захварэў апошні, Сцёпачка.
Тут успомніла жанчына, што ручка сына, якую яна папраўляла, зайшоўшы ў хату, была быццам цяжкаватая. "I раптам, як пярун агністы, страшэннае падазрэнне мільганула праз галаву Тамашыхі... ляскаючы зубамі, дасунулася да палка і смарганула за падсцілку. 3-пад яе паказаўся пасінеўшы твар нежывога Сцяпанкі..."
Уважаемый посетитель, Вы зашли на сайт как незарегистрированный пользователь.
Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.
Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.