2-04-2016, 23:50
2-04-2016, 23:48
Творчасць Яна Чачота
2-04-2016, 23:44
Сачыненне-разважанне. Тэма Радзімы ў “Песні пра зубра”.
племя мае
Летапіс свой і гісторыі след
на старонках.
М. Гусоўскі
Мікола Гусоўскі – наш славуты зямляк эпохі адраджэння, сучаснік Францішка Скарыны. Дакладных звестак пра год і месяц нараджэння, ні колькі жыў, ні калі памёр паэт не захавалася. Не вызначана пакуль што і месца на беларускай зямлі, дзе нарадзіўся і жыў першы перыяд свайго жыцця Мікола гусоўскі, бо паселішчаў і рэк з назвамі Гусаў, Уса, Усава на Беларусі вельмі шмат. Несумленна толькі адно: паэт з Гусава нарадзўся на беларускай зямлі Вялікага княства Літоўскага. Пра першы перыяд яго жыцця звычайна мяркуюць па зместу паэмы “Песня пра зубра”, у якой яскрава і маляўніча расказваецца пра уражанні ў дзяцінстве і юнацтве, пра сумесныя з бацькам заняткі. Як і бацька, Мікола меў дачыненне да паляўнічай справы. Ён сам сведчыць ў паэме, што быў добра напрактыкаваны ў звярыных ловах, паляванні на розных дзікіх жывёл, ведаў іх паводзіны.
2-04-2016, 23:41
Беларусь – мая Радзiма
2-04-2016, 23:40
Сачыненне на тэму “Беларусь – мая Радзіма”
Хто аднойчы пабываў у нас, на нашай гасціннай, хай і не зусім багатай рэсурсамі зямлі, той ніколі не забудзе добры, талерантны , спагадны народ – беларусаў.
Так, у нас няма нафты і газу, (хоць можа проста не знайшлі яшчэ , нікеля і жалеза, але затое ў нас выдатная прырода, вельмі прыгожыя азёры, а якія там у нас санаторыі! Беларусам туды патрапіць немагчыма. На шмат месяцаў наперад раскупляюць пуцёўкі расіяне.
А людзі! Вядома, мы не такія раскаваныя як расейцы, не такія вясёлыя, як украінцы, не такія гарачыя як грузіны, не такія спакойныя як прыбалты. Мы не лепш і не горш. Мы іншыя. Добрыя і шчырыя, спагадлівыя і сардэчныя. І паверце мне, вельмі разумныя.
Мой родны Бабруйск з кожным годам становіцца больш прыгожым. А Менск у нас які прыгажун!
31-01-2016, 13:20
Краткое содержание повести белкина
Армейский полк расквартирован в местечке ***. Жизнь проходит по заведенному в армии распорядку, и гарнизонную скуку рассеивает только знакомство офицеров с неким человеком по имени Сильвио, проживающим в этом местечке. Он старше большинства офицеров полка, угрюм, обладает крутым нравом и злым языком. В его жизни есть какая-то тайна, которой Сильвио никому не открывает. Известно, что Сильвио служил когда-то в гусарском полку, но причина его отставки никому не ведома, так же как и причина проживания в этом захолустье.
31-01-2016, 13:20
Мещанин во дворянстве краткое содержание
Господин Журден, мещанин.
Госпожа Журден, его жена.
Люсиль, их дочь.
Клеонт, молодой человек, влюбленный в Люсиль.
Доримена, маркиза.
Дорант, граф, влюбленный в Доримену.
Николь, служанка в доме г-на Журдена.
Ковьель, слуга Клеонта.
Действие 1
Утро в доме Журдена. Учитель музыки и учитель танцев обсуждают, как им повезло с Журденом: «Мы нашли именно такого человека, какой нам нужен. Господин Журден с его помешательством на дворянстве и на светском обхождении — это для нас просто клад. Его познания не велики, судит он обо всем вкривь и вкось и рукоплещет там, где не следует, однако ж деньги выпрямляют кривизну его суждений, его здравый смысл находится в кошельке».
31-01-2016, 13:20
Герой нашего времени краткое содержание
Часть 1
БЭЛА
Автор ехал на перекладных из Тифлиса, во время подъема на Койшаурскую гору познакомился со штабс-капитаном Максимом Максимычем. Погода резко испортилась, и попутчики остановились на ночлег в сакле.
Чтобы скоротать вечер, Максим Максимыч рассказывает историю из своей жизни. Когда пять лет назад он с ротой стоял в крепости за Тереком, туда был призван на службу офицер лет двадцати пяти, звали его Григорий Александрович Печорин. Он был богат, но чрезвычайно странен. Так, в холодную погоду он целыми днями пропадал на охоте, а у себя в комнате замерзал; один ходил на кабана, но вздрагивал и бледнел при резком звуке. «В дождик, в холод целый день на охоте; все иззябнут, устанут — а ему ничего. А другой раз сидит у себя в комнате, ветер пахнёт, уверяет, что простудился, ставнем стукнет, он вздрогнет и побледнеет, а при мне ходил на кабана один на один...»
Недалеко от крепости жил местный князь. Его пятнадцатилетний сын Азамат повадился ходить в крепость, за деньги был готов сделать, что угодно.
Князь пригласил Печорина с Максимом Максимычем на свадьбу старшей дочери. Его младшая шестнадцатилетняя дочь Бэла поразила Печорина своей красотой. Она была высока, тонка, ее глаза, черные, как у горной серны, «так и заглядывали к вам в душу». Любовался княжной и Казбич, который слыл в округе разбойником.
Максим Максимыч случайно услышал разговор Азамата с Казбичем. Казбич рассказывал о своем необыкновенном коне Карагезе, который не раз спасал его от верной смерти. Азамату так захотелось иметь Карагеза, что он готов был украсть в обмен на него свою сестру
Бэлу. Казбич ни за какие богатства мира не расстанется с конем.
31-01-2016, 13:20
Віктар Карамазаў - Дзяльба кабанчыка
Таго выгану трыста крокаў, за ім — і матчын плот.
Нагою адкінуўшы ў плоце штыкеціну, якая вісела на адным цвіку, Сцяпан прасунуў у дзірку сумку, паставіў за плотам, за ёю бокам пралез сам. Штыкеціну прыладзіў на ранейшае месца, быццам веснікі зачыніў.
Снегу і тут, у вёсцы, ані парушынкі, як усю дарогу ад Мінска, ні на выгане, ні ў садзе, хоць пара б ужо легчы. Падумаўшы гэтак, Сцяпан пастаяў пад яблынькаю, агледзеў, галаву задраўшы, чорнае голле, сумнае без лісця і яблык, абвёў вачыма чорную, падшэрхлую, не сагрэтую снегам зямлю, па якой вецер расцягаў бурае пакурчанае лісце, раскатаў дробныя гнілякі-яблыкі. Падышоў да старой грушы-вінёўкі. Яшчэ грушы віселі, вышэй — гусцей, ды буйныя, жаўтлява-зялёныя, нават лісце трымалася, пажоўклае. Паставіўшы сумку на зямлю, Сцяпан падскочыў, груш не дастаў, але галіну зачапіў — дажджом сыпанулі.
31-01-2016, 13:20
Уладзімір Аляхновіч - Першае каханне
I вось, калі Марылька з Яўгенам ужо вучыліся ў сёмым класе, іх запрасілі на школьны навагодні баль старшакласнікаў. У актавай зале зіхацела рознакаляровымі агеньчыкамі ёлка, іграў аркестр, і не менш ярка зіхацела Марылька — расчырванелая, радасная. На ёй была блакітная, пад колер вачэй, сукенка ў крапінку, светлыя валасы сцягнуты ў пучок і завязаны шырокай, таксама блакітнай, стужкай. Танцавала яна з высокім чарнявым дзесяцікласнікам Мішам, па мянушцы Свістун. О, як яны прыгожа плылі ў вальсе! Нетаропка, роўна, толькі ў такт музыцы ціха пагойдваліся, нібы хвалі на Ясеньцы ў добрае надвор'е. Міша часта нахіляў галаву і шаптаў Марыльцы нешта на вуха. Яна тады крыху адводзіла ад яго твар, уважліва глядзела і тут жа весела смяялася.